Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ – ALAIN DE BENOIST

Ετικέτες

ALAIN DE BENOIST, ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ, ΕΥΡΩΠΗ, ΗΠΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΠΟΛΕΜΟΣ

Ὁ Alain de Benoist ἐξηγεῖ γιατὶ ὁ Ἀμερικανισμὸς ἀντιτίθεται στὴν Εὐρωπαϊκὴ ταυτότητα.

Κανείς δὲν θέλει νὰ εἶναι τὸ ἀντικείμενο κριτικῆς, καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν διαφέρουν σὲ αὐτὸ ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον. Καὶ ὅταν κάποιος εἶναι ὁ στόχος τῆς κριτικῆς, δὲν ἀναμένεται ὅτι πάντα θὰ συμφωνήσει μαζί της. Ὡστόσο εἶναι σημαντικό νὰ κατανοήσουν αὐτὴν τὴν κριτική, νὰ τὴν λάβουν σοβαρὰ ὑπόψιν στὸ δικό της πλαίσιο, καὶ ὄχι ἁπλὰ νὰ τὴν ἀπορρίψουν σὰν προερχόμενη ἀπὸ κακία, ζήλια ἤ ἄγνοια.

Ἡ κριτικὴ ποὺ ἡ γαλλικὴ Νέα Δεξιά (ΝΔ) ἔχει ἐξαπολύσει στὴν Αμερική ἔχει ἀποκτήσει μιὰ ἀδικαιολόγητη ταμπέλα ὅτι ἐνέχει κάποιου εἴδους κρυφὸ γαλλικὸ σωβινισμὸ ἤ «ἀντιαμερικανική» φοβία. Καὶ πολλάκις ἡ κριτικὴ τῆς Νέας Δεξιᾶς δὲν ἔχει γίνει διόλου κατανοητή. Μερικοὶ Ἀμερικανοί — ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι κατακρίνουν αὐτὸ ποὺ κατέληξε νὰ γίνῃ ἡ χώρα τους καὶ τὸν τρόπο ποὺ ἐξελίχθη — ὑποθέτουν ὅτι ἡ κριτική αὐτὴ ἀφορᾶ κυρίως τὴν σημερινὴ Ἀμερική. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια. Ἡ κριτικὴ ποὺ ἡ ΝΔ ἀσκεῖ ἐναντίον τῆς Ἀμερικῆς στοχεύει στὴν πραγματικότητα τὸ ἴδιο τὸ θεμέλιο αὐτοῦ ποὺ ἀποκαλοῦμε «Ἀμερικανικὴ ἰδεολογία» — μιὰ ἰδεολογία ποὺ ἀνάγεται στοὺς Ἰδρυτές της. Ἢ γιὰ νὰ τὸ θέσω διαφορετικά, δὲν πρόκειται γιὰ κριτικὴ τῆς πολυφυλετικῆς (ἢ «πολυπολιτισμικῆς») Ἀμερικῆς τῆς συγχρόνου καὶ μεταμοντέρνας ἐποχῆς, ἀλλὰ πρωτίστως γιὰ κριτικὴ ἐναντίον τῆς Ἀμερικῆς ποὺ ἐδημιούργησαν οἱ λευκοὶ καὶ ἀγγλοσάξονες χριστιανοί.

Ἡ Εὐρώπη οὐδέποτε ἐκήρυξε πόλεμο στὶς Ἠνωμένες Πολιτεῖες. Εἶναι ὡστόσο σαφέστατο ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχή τους ἀκόμη οἱ Ἠνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς εἶχαν ἀνοιχτοὺς λογαριασμοὺς νὰ κανονίσουν μὲ τὴν Εὐρώπη. Ἡ Ἀμερική ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἔρθῃ σὲ ρήξη μὲ τὴν Εὐρώπη. Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμούσαν πρωτίστως οἱ κοινότητες τῶν μεταναστῶν στὸν Νέο Κόσμο ἦταν νὰ ἐγκαταλείψουν τοὺς κανόνες καὶ τὶς πολιτικὲς ἀρχὲς ποὺ ἐπικράτησαν στὴν Εὐρώπη. Τὸ ἀμερικανικὸ ἔθνος προέκυψε μέ μορφὴ ἔγγραφης συμφωνίας κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς νεωτερικότητος, παραπέμποντας σὲ μεγάλο βαθμὸ στὴν “ ἀρχέγονη σκηνή ” ὅπως τὴν ἐφανταζόταν ὁ Sigmund Freud: τὰ τέκνα συναθροίζονται μαζί προκειμένου νὰ σκοτώσουν τὸν πατέρα τους καὶ στὴν συνέχεια συντάσσουν ἕνα ἔγγραφο συμβόλαιο ποὺ ἐπικυρώνει τὴν σχέση μεταξύ ἴσων.

Προφανῶς ὁ ἐν λόγῳ πατέρας σὲ αὐτὸ τὸ σχῆμα ἦταν ἡ Εὐρώπη. Ἦταν ἀπαραίτητο νὰ συμβῇ μιὰ ἰσχυρὴ ρήξη μὲ το παρελθόν, προκειμένου νὰ δημιουργηθῇ μιὰ νέα ἀνθρωπότητα.

Advertisements

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ – Ι. Δ. ΠΑΣΣΑΣ

Ετικέτες

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΗΛΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ

«Ἡ ἐπιδιωχθεῖσα ἔξαρσις τοῦ Ἑλληνικοῦ παράγοντος καὶ ἡ τοποθέτησις αὐτοῦ εἰς τὴν θέσιν ποὺ πρέπει νὰ κατέχῃ ἐντὸς τῆς παγκοσμίου πνευματικῆς ἐξελίξεως, δὲν ἔχει σωβινιστικὴν μορφήν, οὔτε ἀποβλέπει νὰ παρουσιάσῃ «τὸ Ἑλληνικὸν θαῦμα» ὑπὸ μεγενθυντικὸν φακόν. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ ἁπλῶς ἀποβλέπει εἰς τὸ νὰ ἀποδειχθῇ ποία ὑπῆρξεν ἡ συμβολὴ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος εἰς τὴν δημιουργίαν τοῦ πολιτισμοῦ καὶ συγχρόνως ἐπιδιώκει νὰ καταδείξῃ καὶ εἰς τοὺς νεωτέρους Ἕλληνας ποία εἶναι ἡ κολοσσιαία πνευματικὴ κληρονομία των, ἀπὸ τὴν ἐκμετάλλευσιν τῆς ὁποίας προήχθησαν ἐν τούτοις καὶ ἀνεδείχθησαν ὅλοι οἱ νεώτεροι πολιτισμένοι Λαοί, τοὺς ὁποίους θαυμάζουν οὔτοι διὰ τὰς προόδους των. Καὶ φυσικὰ ἡ προσπάθεια αὕτη, ἐπαναλαμβάνομεν, οὔτε ὡς σωβινισμὸς δύναται νὰ θεωρηθῇ, οὔτε ὣς ἐπιδίωξις ἐπιβιώσεως τῆς «Μεγάλης Ἰδέας», τὴν ὁποίαν τόσον κατεπολέμησαν ἐσχάτως οἱ δῆθεν διεθνισταὶ καὶ οἱ ἀμβλυωποῦντες, ὅπως ἀπεδείχθη, «προοδευτικοί» τῆς ἐποχῆς μας.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ

ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ – ALAIN DE BENOIST

Ετικέτες

ALAIN DE BENOIST, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ, ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΑΣΥΔΟΣΙΑ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ, ΕΓΚΑΛΙΤΑΡΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ, ΕΘΝΗ, ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΤΑΜΠΙΝΓΚ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΟΣΤΗ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΟΥΤΟΠΙΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΤΥΡΑΝΝΙΔΑ

Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι ἔνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο τοῦ Alain de Benoist «Στὸ Χεῖλος τῆς Ἀβύσσου» (ἐκδόσεις Arktos, 2015). Πρόκειται γιὰ μία συλλογὴ πραγματειῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς διεθνοῦς χρηματοπιστωτικῆς κρίσεως τοῦ 2008 καὶ τῶν ἐπακόλουθων συνεπειῶν της. Ἡ μετάφραση ἔγινε ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη δημοσίευση τοῦ κειμένου στὴν ἱστοσελίδα RightOn.

Ἐδῶ ὁ de Benoist χρησιμοποιεῖ τοὺς ὅρους free trade, liberal, και protectionism (ποὺ μετέφρασα ὡς έλεύθερο ἐμπόριο, φιλελεύθερος/-ισμός, προστατευτισμός) μὲ τὸ στερεότυπο περιεχόμενο ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει κυρίως στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ κόσμο κατὰ τὸν 20^ο αἰῶνα. Αὐτὸ τὸ περιεχόμενο ΔΕΝ ἀντιστοιχεῖ στὴν πραγματικὴ σημασία τῶν λέξεων αὐτῶν, ἀντιθέτως ἀποτελεῖ τὴν αὐθαίρετη ἀναστροφὴ τῶν σημασιῶν τους μὲ σκοπὸ νὰ προβάλλῃ ὡς εὐκταῖο τὸ ἀποτρόπαιο, καὶ ἀποτρόπαιο τὸ εὐκταῖο. Δεῖτε σχετικὴ σημείωσή μου στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου.

———————————————————————————————-

On the Brick of the Abyss – Alain de Benoist (Arktos, 2015)

 Ὅταν ἐδημιουργήθη τὸ 1842, ἡ πολὺ φιλελεύθερη Société d’économie politique ἐπινόησε τὸ σύνθημα, «Κανεὶς δὲν εἶναι οἰκονομολόγος ἐὰν εἶναι προστατευτικός». Κάτι ποὺ δείχνει τὸν βαθμὸ στὸν ὁποῖον, μεταξὺ τοῦ φιλελευθέρου χώρου, τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο ἤδη ἐκείνην τὴν ἐποχὴ ἐθεωρεῖτο ὡς ἕνας παράγων ποὺ συμβάλλει στὴν «πρόοδο». Σήμερα, ἡ κατάσταση παραμένει ἀμετάβλητη. Ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο ἔχει γίνει τὸ κυρίαρχο οἰκονομικό δόγμα. Ἡ δημιουργία ἐλεύθερων οἰκονομικῶν ζωνῶν ὅπως ἡ Εὐρωπαϊκή Ἔνωση, ἡ NAFTA (στὴν Βόρεια Ἀμερική) καὶ ἡ Mercosur (στὴν Νότια Ἀμερική) ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς συνέπειες τοῦ ἀνοίγματος τῶν ἐθνικῶν οἰκονομιῶν. Ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ἐμπορίου (WTO), ποὺ ἐτέθη σὲ λειτουργία ἀπὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου 1995, εἶναι ἐπίσης ἀφιερωμένος στὴν προώθηση τοῦ ἐλευθέρου ἐμπορίου. Τὸ 1979, οἱ διεθνεῖς πωλήσεις ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν ἀντιπροσώπευαν μόλις τὸ 12% τοῦ διεθνοῦς ΑΕγχΠ· σήμερα αντιπροσωπεύουν σχεδόν τὸ 30%.

 Ἡ ἐλευθερία τῶν συναλλαγῶν βασίζεται στὴν ἰδέα ὅτι οἱ κανόνες καὶ κανονισμοὶ θὰ πρέπει νὰ εἶναι παντοῦ οἱ ἴδιοι, προκειμένου νὰ φθάσῃ σὲ ἕναν «ἀγνὸ καὶ τέλειο» ἀνταγωνισμὸ στὸν μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει στὴν «ἀόρατη χείρα» νὰ ἀσκήσῃ τὴν ἐπιρροή της σὲ κάθε ἀγορά. Στὴν ὁρολογία τῶν οἰκονομολόγων, τὸ ἰδανικὸ εἶναι τὸ «level playing field» (ἰσοπεδωμένο γήπεδο) ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ὅ,τι μπορεῖ νὰ σταθῇ ἐμπόδιο στὸ ἐλεύθερο παιχνίδι τῆς ἀγορᾶς: τὰ σύνορα, τοὺς ἐλέγχους, τοὺς κανονισμούς, τοὺς τελωνειακοὺς δασμούς, καὶ οὔτῳ καθεξῆς. Ἀπὸ τὴν ἀποψη αὐτή, τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ διεθνὲς εμπόριο, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στὸ νὰ ἐπεκτείνῃ τὸν ἐαυτὸ του ἐπ’ ἀόριστον, ἀλλὰ ἡ «ἀκαμψία» τῶν μισθῶν καὶ ἡ ἐργατικὴ νομοθεσία, ποὺ ἐκλαμβάνεται ὅτι συγκρατεῖ τὴν ἀνταγωνιστικότητα τῶν ἀνεπτυγμένων χωρῶν. Ὅσο γιὰ τοὺς ἴσους κανόνες γιὰ ὅλους, ὁ στόχος τοῦ ἐλευθέρου ἐμπορίου εἶναι τελικῶς ἡ κατάργηση ὅλων τῶν κανόνων, τοῦ ὁτιδήποτε θὰ μποροῦσε νὰ παρεμποδίσῃ τὴν πλανητικὴ ἐπέκταση τῆς λογικῆς τῆς πιστώσεως καὶ τοῦ κέρδους. Τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο, σὲ τελικὴ ἀνάλυση, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία τοῦ κεφαλαίου καὶ τῆς ἰκανότητός του νὰ ἐλέγχῃ τὸν κόσμο, χωρὶς καθόλου νὰ ὑπόκειται σὲ κανόνες τὸ ἴδιο.

 Ἡ γενικὴ ἰδέα εἶναι ὅτι τὸ διεθνὲς ἐμπόριο ἀντιπροσωπεύει τὴν κύρια κινητήρια δύναμη τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως, καὶ ὅτι, ἐπομένως, θὰ δοῦμε περισσότερη ἀνάπτυξη ὅσο περισσότερο καταστείλουμε ὁτιδήποτε θὰ μποροῦσε νὰ τὸ διαταράξῃ. Ποὺ στὴν πραγματικότητα μεταφράζεται σὲ μία γενικὴ ὁρμὴ πρὸς τὶς ἐξαγωγές. Οἱ μελέτες ποὺ ἐξετάζουν τὸν συσχετισμὸ ἀνάμεσα στὸν βαθμὸ ἀνοίγματος τῶν οἰκονομιῶν καὶ στοὺς ῥυθμοὺς ἀναπτύξεως, ὡστόσο, δὲν ἐπιβεβαιώνουν αὐτὴν τὴν ἰδέα. Δείχνουν, ἀντιθέτως, ὅτι τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο δὲν ὀδηγεῖ ἀπαραίτητα σὲ μία ἐξίσωση τιμῶν σὲ ὅλην τὴν ἐπικράτεια, ἀλλὰ μᾶλλον ὅτι ἐὰν ὡφελεῖ ὁρισμένες χῶρες (γενικῶς τὶς πλουσιότερες), βλάπτει ἄλλες πολὺ σοβαρά. Καὶ αὐτὸ διότι προκαλεῖ βαθειὰ καταστρεπτικὲς στρεβλώσεις μεταξὺ τῶν χωρῶν ποὺ ἀπολαμβάνουν διαφορετικὰ κοινωνικο-παραγωγικὰ συστήματα, γιατὶ ἡ προσαρμογὴ τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ζητήσεως δὲν συμβαίνει μὲ τὴν ἴδια ταχύτητα παντοῦ (θεώρημα τοῦ Mordecai Ezekiel). Ἐκτὸς αὐτοῦ, εἶναι ἀνακριβὲς νὰ βασίζονται μόνον στὸ ΑΕγχΠ (ἢ στὸ ἀκαθάριστο ἐθνικὸ προϊόν [ΑΕΠ]) γιὰ τὴν μέτρηση τοῦ πλούτου, διότι αὐτοὶ οἱ δεῖκτες ἐξ’ ὁρισμοῦ δὲν μποροῦν νὰ λάβουν ὑπόψιν τὰ ἀγαθὰ καὶ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ εἶναι ἀντικείμενα συναλλαγῶν ἐκτὸς χρηματιστηρίου. «Ἡ ἐμπορευματοποίηση μιᾶς οἰκονομίας, ποὺ ἀρχικὰ κατέχει ἕναν μὴ ἐμπορικὸ τομέα» ὑπενθυμίζει ὁ Jacques Sapir, «πάντα μεταφράζεται σὲ αὔξηση τοῦ ΑΕγχΠ, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ πραγματικὸς πλοῦτος τῆς χώρας μειώνεται.»

 Οἱ οἰκονομολόγοι, τυφλωμένοι ἀπὸ τὴν ἐμμονή τους στὰ δόγματα τοῦ οἰκονομικοῦ φιλελευθερισμοῦ, στὴν πραγματικότητα εἶναι ἀνίκανοι νὰ σκεφθοῦν τὴν συλλογικὴ διάσταση, τὶς ἐθνικὲς ἢ ἠπειρωτικὲς ὀντότητες, ἢ τὰ φαινόμενα τῆς ἐπιρροῆς καὶ δυνάμεως ποὺ πάντα εἰσέρχονται στὸν δρόμο τοῦ «ἀγνοῦ καὶ τελείου» ἀνταγωνισμοῦ. Ἐπίσης ἀρνοῦνται νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι ἡ κατανάλωση (ζήτηση) ὡς ὁ στόχος τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως (προσφορά), ἀλλὰ ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη ὡς συνέπεια τῆς καταναλώσεως. Ἐπιπλέον δὲν βλέπουν ὅτι τὸ σύστημα τῆς προσφορᾶς καὶ ζητήσεως, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι αὐτοπροσαρμόζεται αὐθορμήτως, στὴν καλλίτερη τῶν περιπτώσεων μπορεῖ μόνον νὰ ἰκανοποιήσει τὴν ζήτηση ἐκείνη ποὺ διαθέτει ἤδη περιουσιακὰ στοιχεῖα (πρὸς ἄμεση πληρωμή), ἡ ὁποία μειώνεται ραγδαῖα. Φαντάζονται ὅτι ἡ ἀπελευθέρωση ἢ ἡ πλήρης κατάργηση κανονισμῶν τοῦ ἐμπορίου θὰ ἐπιτρέψει σὲ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες νὰ ἐπωφελοῦνται ἐξίσου ἀπὸ τὶς ἐμπορικὲς σχέσεις τους, ὅταν, στὴν πραγματικότητα, οἱ ἀνισότητες χειροτερεύουν σταθερά, τόσο μεταξὺ χωρῶν ὅσο καὶ στὸ ἐσωτερικό τους. Ἡ ἀρχὴ τοῦ «ἐλευθέρου καὶ ἀνοθεύτου» ἀνταγωνισμοῦ εἶναι μία ἀντίφαση: κάθε «ἐλεύθερος» ἀνταγωνισμὸς εἶναι ἀπαραιτήτως καὶ νοθευμένος, καὶ κάθε ἀνόθευτος ἀνταγωνισμὸς δὲν εἶναι πλέον «ἐλεύθερος».

 Ὁ βραβευμένος μὲ Νόμπελ Maurice Allais τὸ ὑπενθύμισε αὐτὸ πρὶν ἀπὸ πολὺ καιρό, δηλώνοντας τὸ 1988: «μία ἀπελευθέρωση ὅλων τῶν συναλλαγῶν καὶ κινήσεων τῶν κεφαλαίων εἶναι ἐφικτὴ καὶ ἐπιθυμητὴ μόνον ἐντὸς τοῦ πεδίου δράσεως τοπικῶν ὁμάδων ποὺ ἐνώνουν χώρες οἱ ὁποίες συνδέονται οἰκονομικά και πολιτικά, καὶ μὲ ἀνάλογη οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνάπτυξη». Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο εἶναι δυνατὸ μόνον μεταξύ τῶν κοινωνικο-παραγωγικῶν συστημάτων ποὺ ἔχουν παρόμοιες δομές. Γι ‘ αὐτὸ καὶ «ἡ συνολικὴ ἐλευθέρωση τοῦ ἐμπορίου σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο, ὁ δηλωμένος στόχος τοῦ Παγκοσμίου Ὀργανισμοῦ Ἐμπορίου, πρέπει ἀμέσως νὰ θεωρηθῇ μὴ-πραγματοποιήσιμη, ἐπιβλαβῆς καὶ ἀνεπιθήμητη».

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ετικέτες

ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΜΨΗ ΗΘΙΚΟΥ, ΜΜΕ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΣΜΟΣ, ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ, ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ἐντελῶς συμπτωματικὰ καὶ ὅλως τυχαίως μέσα στὰ τελευταῖα 2-3 ἔτη τὰ ἑλληνόφωνα ΜΜΕ ξερνοῦν συστηματικὰ ἕναν κατακλυσμὸ ἀπὸ πανομοιότυπα ἄρθρα ἀπὸ ἐκεῖνα μὲ τὶς ψεύτικες ἔρευνες, μὲ πανομοιότυπη φρασεολογία καὶ ξένη προέλευση (ἀπὸ τοὺς …φίλους μας τοὺς Ἄγγλους, ὡς συνήθως). Τὸ μήνυμα ἀπλό: «τὰ δικὰ σας συστήματα εἶναι κακά, σατανικά κτλ., τὰ δικά μας καλὰ καὶ παραδείσια, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ πρέπει νὰ τὰ ἐνστερνιστεῖτε».

Ἄς δοῦμε τὴν ἐπιχείρηση ψυχολογικοῦ πολέμου μὲ μερικὲς ἐπιλογὲς (κυρίως 2015-2016) ἐκ τοῦ ὅλου μενοῦ…

Ὅλοι στὶς νότιες χῶρες δὲν γαμᾶνε, ὅλοι στὶς βόρειες χῶρες γαμᾶνε συνεχῶς πλὴν Πολωνῶν, ποὺ δὲν τοὺς χωνεύει κανεῖς γιατὶ δὲν εἶναι προτεστάντες.

Νὰ μὴν ξεχάσω νὰ προσθέσω ὅτι ὅλοι στὶς νότιες χῶρες εἶναι μαμόθρεφτα καὶ τοὺς ζοῦνε οἱ γονεῖς τους ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς χειραφετημένους στὶς βόρειες χῶρες ποὺ εἶναι πιὸ μάγκες ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς καὶ τὰ φέρνουν βόλτα μόνοι τους, δηλαδὴ τοὺς ζεῖ τὸ κράτος-νταντά μὲ ἐπιδόματα ἀνεργίας, ἐνοικίου, ἰατροφαρμακευτικῆς περιθάλψεως, διδάκτρων σχολῶν, ἐπιδοτούμενων θέσεων ἐργασίας, ἔξτρα ἐπιδομάτων γιὰ τὰ μικροέξοδα τοῦ μηνός κτλ. κτλ. κτλ. Τέτοια μαγκιά…

Ὅλες οἱ ξένες τουρίστριες, εἰδικὰ ἀπὸ τὶς βόρειες χῶρες, ἐρχονται ἐδῶ τόσες δεκαετίες γιὰ τὰ μικρὰ μας πέη. Κορίτσια μὴν σκοτώνεστε, ἔχει γιὰ ὅλες.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΝΟΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΣ

Ετικέτες

ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ, ΑΠΑΤΗ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΟΣΤΗ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΕΣ, ΘΑΝΑΤΟΙ, ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ, ΚΑΠΝΟΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ, ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ, ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ, ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Οἱ Πουριτανοὶ προτεστάντες καὶ λοιποὶ νεομεσσιανικοὶ κύκλοι τῶν ΗΠΑ χρειάσθηκαν πἀνω ἀπὸ 50 ἔτη προσπαθειῶν, ἀπὸ τὴν δεκαετία ’50 καὶ μετά, καὶ τεράστια κεφάλαια γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν μία ἀκόμη καπνοαπαγόρευση, τὴν τρίτη στὴν σειρά μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τῶν χρηματοδοτούμενων ἀπὸ τοὺς Ροκφέλερς (καὶ ἄλλους ἰδιῶτες ἑκατομμυριούχους τῶν ΗΠΑ) Ναζὶ στὴν προπολεμικὴ Γερμανία, καὶ αὐτὴν πρὶν ἀπὸ τὸν Α’ΠΠ (1895-1927). Ἀκολουθώντας δυστυχῶς -καὶ γιὰ κανέναν ἀπολύτως λόγο- τὶς ΗΠΑ, τὸ 2007 ἐπεβλήθη σὲ πολλὲς εὐρωπαϊκὲς χῶρες, μέσω τῆς Ε.Ε., μία ἀπάνθρωπη καὶ ἐντελῶς παρανοϊκὴ καπνοαπαγόρευση ἐξ αἰτίας τῆς πουριτανικῆς ὑστερίας καὶ σκοτεινῶν συμφερόντων τῶν ἑταιρειῶν τους.

Ὅμως ἡ νέα τους ἐπίθεση δὲν ἔμεινε δίχως ἀπάντηση. Ἐχρειάσθησαν μόλις 9 ἔτη γιὰ τὴν πλήρη κατάρρευση τῆς καπνοαπαγορευτικῆς ἀπάτης, ἐλάχιστα κεφάλαια, καὶ μόνον πολὺς χρόνος καὶ ἀφοσίωση ἀπὸ πολλοὺς ἀνώνυμους ἀνθρώπους, ποὺ πολέμησαν καὶ κέρδισαν. Ἂς δοῦμε τὰ σημαντικότερα γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν.

2016: Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ (PASSIVERAUCHEN, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΟΠΟΥ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΘΗ). ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΗ ΟΛΩΝ -ΝΑΙ, ΟΛΩΝ!- ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ.

Οἱ καπνοαπαγορεύσεις ποὺ ξεκίνησαν στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας ’00 μετὰ ἀπὸ προτροπὲς τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ ΟΗΕ, Π.Ο.Υ. βασίστηκαν στὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ὁ καπνὸς σὲ ἐσωτερικοὺς χώρους μπορεῖ νὰ προκαλέσῃ καρκίνο τοῦ πνεύμονος σὲ μή-καπνιστές. Μία ἐμπεριστατωμένη στατιστικὴ μετά-ἀνάλυση ΟΛΩΝ τῶν δημοσιευμένων ἐρευνῶν γιὰ τὴν σχέση παθητικοῦ καπνίσματος καὶ καρκίνου τῶν πνευμόνων βρῆκε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως κανένας συσχετισμὸς μεταξὺ παθητικοῦ καπνίσματος καὶ καρκίνου τῶν πνευμόνων. Κανένας κίνδυνος δὲν ὑπάρχει στὰ ἐργασιακὰ περιβάλλοντα ἀπὸ τὸ παθητικὸ κάπνισμα.

Ο ΤΥΡΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΩΜΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΟΥ JEAN SIBELIUS

Ετικέτες

ΗΡΩΙΚΟ ΕΘΟΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΥΡΤΑΙΟΣ, JEAN SIBELIUS

Σὲ καιροὺς πολιτικῶν ἀναταραχῶν τῆς χώρας του ὁ ἐξαίρετος μουσικοσυνθέτης Jean Sibelius συνέθεσε ἕνα μουσικὸ ἔπος γιὰ τὴν ἀνόρθωση τοῦ ἠθικοῦ τῶν συμπατριωτῶν του καὶ πρὸς ἔμπνευση στὸν ἀγώνα τους ὑπὲρ τῆς Ἀνεξαρτησίας.

Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἄσματα τοῦ ἐν λόγῳ ἔπους, τὸ Ἄδωμα τῶν Ἀθηναίων (Aternanes sång), ὁ Sibelius ἐχρησιμοποίησε τοὺς στίχους τοῦ σουηδοῦ ποιητοῦ Viktor Rydberg, ἀπὸ τὸ ἔπος του Δέξιππος, ποὺ ὁ Rydberg εἶχε συνθέσει ἐνεπνευσθεῖς ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ κλασσικὰ πολεμικὰ ἰδανικὰ καὶ ἐπηρεασθεῖς ἀπὸ ποιητὰς ὡς ὁ Τυρταῖος. Τὸ ἔπος Δέξιππος περιέγραφε τὴν πάλη μεταξὺ τοῦ πολιτισμοῦ τῶν εὐγενῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς ἀριθμητικῆς δυνάμεως τῶν βαρβάρων Μήδων.

Ὁ Kullervo πηγαίνει στὸν πόλεμο – Akseli Gallen Kallela

Γιὰ τὸν Sibelius, τὸ Ἄδωμα τῶν Ἀθηναίων ἦταν μία ἀναλογία για τὴν τότε σχέση Φινλανδίας καὶ Ῥωσσίας (ἡ Φινλανδία, ἕνα αὐτονόμο Δουκάτο ἕως τότε, εἶχε παραδοθεῖ τὸ 1809 ἀπὸ τὴν Σουηδία στὴν Ρωσσία, μὲ τὸν Τσάρο νὰ εἶναι πλέον ὁ θεσμικὸς μονάρχης του), μίας μικρῆς ἀλλὰ γενναίας χώρας μὲ λιγοστοὺς πολεμιστὲς ἔναντι μίας μεγάλης καὶ ἰσχυροτέρας, μὲ πολυάριθμο στρατό.

Ἐντὸς ὀλίγων μηνῶν ἀπὸ τὴν πρώτη του παρουσίαση, καὶ καθὼς ἡ ῥωσσικὴ λογοκρισία στὴν Φινλανδία γινόταν ὅλο καὶ αὐστηρότερη, τὸ Ἄδωμα τῶν Ἀθηναίων ἔγινε σύμβολον τῆς Ἐλευθερίας καὶ παιζόταν εὐρέως παντοῦ στὴν Φινλανδία σὲ διάφορες μουσικὲς παραλλαγές.

Ο ΗΛΙΟΣ: ΛΟΓΟΙ ΣΟΦΟΙ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΣΣΑ

Ετικέτες

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΗΛΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ

Τὰ γραπτὰ ποὺ ἀκολουθοῦν ἐπιλέχθησαν ἀπὸ τοὺς τόμους “Ἀρχαῖον Ἑλληνικὸν Πνεῦμα” (1974) καὶ “Ὀρφικά” (1984), τῆς ἐγκυκλοπαίδειας Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν “Ἡλίου”, διευθ. ἐκδ. Ἰωάννης Πασσᾶς. Εἰς τὸ τέλος τῆς σελίδος παρατίθονται σύνδεσμοι διὰ λήψη αὐτῶν καὶ ἄλλων τόμων τοῦ ΗΛΙΟΥ.

---

Ποιοὶ πραγματικὰ εἴμαστε

Οἱ Ἕλληνες ὄχι μόνον δὲν ἐπιτρέπεται, ἀλλὰ δὲν ἔχουν καὶ καμμίαν ἀνάγκην νὰ καταφεύγουν καὶ νὰ ζητοῦν μαθήματα πολιτικῆς ἀρετῆς καὶ κοινωνικῆς κυρίως συγκροτήσεως ἢ διδάγματα περὶ ἠθικῆς καὶ καλοῦ καὶ ὡραίου ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀπὸ τοὺς ξένους, ἐὰν ἀντιληφθοῦν τὴν ἀξίαν των καὶ ἐκτιμήσουν ὅσον πρέπει τὰς παραδόσεις των, καὶ τὴν γένει πνευματικὴ κληρονομίαν των.

Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες ἐδίδαξαν τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνον πῶς πρέπει νὰ ζῇ καὶ νὰ σκέπτεται ἀλλὰ καὶ πῶς πρέπει νὰ πολιτεύεται ἐὰν θέλῃ νὰ σταδιοδρομήσῃ καὶ νὰ προαχθῇ ὡς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Νὰ μὴν ἐντυπωσιαζόμαστε ὅταν πᾶνε νὰ μᾶς πουλήσουν φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλες· αὐτὴν τὴν πραμάτεια ἔχουν

Ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντας Ἕλληνας τῆς ἐποχῆς μας, ὄχι μόνον ἔχουν περιφρονήσει, ἀλλὰ καὶ κακομεταχειρίζονται κυριολεκτικῶς τὴν ἀσύγκριτον πνευματικὴν κληρονομίαν μας, τὴν ὁποίαν ἴσως νὰ θεωροῦν καὶ ὡς δυσβάστακτον βάρος, διὰ τὸν λόγον δὲ αὐτὸν προφανῶς καὶ τὴν ἀπελάκτισαν.

Ἐπηρεαζόμενοι οὖτοι, παρασυρόμενοι καὶ κατευθυνόμενοι περισσότερον ἀπὸ τὰς οὐτοπιστικὰς θεωρίας τῶν νεωτέρων δῆθεν κοσμοδιορθωτῶν, ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐφαρμοσθοῦν ἐπὶ ἐλευθέρων ἀνθρώπων, δὲν ἀντελήφθησαν ὅπως καὶ ὠρισμένοι ἀπὸ τοὺς συμπατριώτας μας, ποὺ ἔχουν παρασυρθῇ καὶ θαυμάζουν τὰς καινοφανεῖς αὐτὰς θεωρίας, ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθον τὰ νεώτερα πολιτικοκοινωνικὰ συστήματα, ὅτι αἱ θεωρίαι αὕται δὲν εἶναι διόλου ΝΕΑΙ καὶ διάφοροι ἀπὸ τὰς ἀπόψεις τῶν σοφιστῶν καὶ τῶν φιλοσόφων τῆς παρακμῆς, ποὺ κατέστρεψαν καὶ ὑπεδούλωσαν τὴν ἀρχαίαν Ἑλλάδα καὶ ποὺ δὲν ἀποκλείεται νὰ καταστρέψουν καὶ νὰ ὑποδουλώσουν καὶ τὴν σημερινήν, ἐνῶ ταυτοχρόνως ὑπονομεύουν καὶ διαλύουν ὅπως εἶναι τοῦτο ἀρκετὰ ἐμφανὲς καὶ τὰς συγχρόνους δῆθεν προοδευτικὰς κοινωνίας καὶ πολιτείας.

Νὰ κρίνουμε τὰ πάντα μὲ τὸ μέτρον τοῦ ἐλευθερόφρονος 

Ἡ Ἑλλάς διὰ νὰ ὀρθοποδήσῃ καὶ νὰ σταδιοδρομήσῃ δὲν ἔχει ἀνάγκην νὰ εἰσαγάγῃ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸν οἰκονομικοπολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ συστήματα, διότι τὰ συστήματα αὐτὰ ἦσαν ἀρκετὰ γνωστὰ καὶ κατὰ τὴν ἀρχαίαν ἐποχήν, ἀλλὰ ἐχρεωκόπησαν καὶ τότε ἐκεῖ ὅπου ἐφηρμόσθησαν, ὁπως ἀναφέρει καὶ ἡ ἱστορία, οἱ δὲ Λαοὶ ποὺ τὰ εἶχον δεχθῆ κατήντησαν ἀπὸ ἐλεύθεροι δοῦλοι.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΜΟΜΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ε.Ε. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – ALAIN DE BENOIST

Ετικέτες

ALAIN DE BENOIST, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΕΥΡΩΠΗ, ΕΥΡΩΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Συνέντευξη μὲ τὸν Alain de Benoist, ποὺ ἀναρτήθη στὰ γαλλικὰ στὶς 17 Μαρτίου 2016, στὴν ἱστοσελίδα Boulevard Voltaire. Εὐχαριστοῦμε τὴν Ἑλένη Κεμικτσή γιὰ τὴν βοήθειά της στὴν μετάφραση.

Εἴτε εἶναι φιλοευρωπαίος κάποις εἴτε εἶναι εὐρωσκεπτικιστής, ἕνα γεγονὸς εἶναι βέβαιο: Ἡ Εὐρώπη εἶναι χειρότερα ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε. Γιατί;

Πράγματι τὰ σημάδια συσσωρεύονται: Ἡ κρίση τοῦ ευρώ συνεχίζεται, τὸ «ὄχι» τῶν Δανῶν στὸ δημοψήφισμα τῆς 3ης Δεκεμβρίου, τὰ μεταναστευτικὰ κύματα ἐκτὸς ἔλεγχου, ἡ κοινωνικὴ ὀργή, οἱ ἀγρότες στὰ πρόθυρα τῆς ἐξεγέρσεως, ἡ ἐπιδείνωση τῶν οἰκονομικῶν προοπτικῶν, ἡ ἔκρηξη τοῦ δημοσίου χρέους, ἡ ἄνοδος τοῦ λαϊκισμοῦ καὶ τῶν «συντηρητικῶν» κινημάτων καὶ τῶν εὐρωσκεπτικιστῶν. Προστίθεται καὶ μία πιθανὴ ἀπόσχιση τῆς Βρεταννίας, ποὺ θὰ δημιουργήσει μία κατάσταση ἄνευ προηγούμενου. Ὁ Jean-Claude Juncker ἤδη ὁμολόγησε ὅτι: Τὸ 2016 μπορεῖ νὰ σημάνει τὴν «ἀρχὴ τοῦ τέλους» τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως. «Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ κατὰ πόσον ἡ ΕΕ θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑφίσταται σὲ δέκα χρόνια», δήλωσε ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ Martin Schulz, Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου. «Κινδυνεύουμε ἀπὸ μία διάσπαση», προσέθεσε ὁ Michel Barnier . «Ἡ Εὐρώπη έχει τελειώσει», κατέληξε ο Michel Rocard. Αὐτὰ θέτουν τὸν τόνο. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση καταρρέει μπροστὰ στὰ μάτια μας, ὑπὸ τὸν ἀντίκτυπο τῶν γεγονότων.

Στὸ ζήτημα τῶν μεταναστῶν, ὁ Πάπας Φραγκίσκος πρόσφατα ἀντιπαρέβαλλε ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ κτίσουν τείχη μὲ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ κτίσουν γέφυρες. Ξέχασε νὰ πεῖ ὅτι ἐνδιάμεσα ἀπὸ τὶς γέφυρες καὶ τὰ τείχη, ὑπάρχουν οἱ πόρτες, ποὺ λειτουργοῦν ὡς κλειδαριές: ἀναλόγως μὲ τὴν περίσταση ἀνοίγουν ἢ κλείνουν. Ἡ δημιουργία τῆς ζώνης Σένγκεν προϋποθέτει ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναλάβῃ τὸν ἔλεγχο τῶν ἐξωτερικῶν της συνόρων. Καὶ λόγῳ ἀδυναμίας, ἡ Οὐγγαρία, ἡ Πολωνία, ἡ Τσεχική Δημοκρατία, ἡ Δανία, ἡ Αὐστρία, ἡ Σλοβακία, ἡ Σλοβενία, ἡ Κροατία, ἡ Σερβία, ἡ «Μακεδονία» (τὰ Σκόπια) ἀκόμη καὶ τὸ Βέλγιο, σταδιακὰ ἀπεκατέστησαν τοὺς ἐλέγχους τῶν ἐσωτερικῶν τους συνόρων γιὰ νὰ περιορίσουν δραστικὰ τὴν εἴσοδο τῶν «προσφύγων» στὸ ἔδαφός τους. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ζώνη Σένγκεν εἶναι ἤδη νεκρή. Τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι οἱ πολλὲς γέφυρες ὀδηγοῦν στὰ «τείχη».

Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἐφάνη τὸ τέλος τῆς σιωπηρῆς συναινέσεως τῶν πολιτῶν στὸ ἔργο τῆς ὁλοκληρώσεως τῆς ΕΕ. Ἐπὶ τοῦ παρόντος, μόνον τὸ ἕνα τρίτο τῶν Εὐρωπαίων δηλώνουν ὅτι ἐμπιστεύονται τὰ εὐρωπαϊκὰ θεσμικὰ ὄργανα, εἴτε ἐπειδὴ ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν κρίση (στὶς χῶρες τοῦ Νότου) εἴτε ἐπειδὴ φοβοῦνται ὅτι θὰ ἐπηρεασθοῦν μὲ τὴν σειρά τους (στὶς βόρειες χῶρες). Ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, περιμέναμε τὴν ἀνεξαρτησία, τὴν ἀσφάλεια, τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐημερία. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ ὑποταγὴ στὸ ΝΑΤΟ, ὁ πόλεμος στὰ Βαλκάνια, ἡ ἀποβιομηχάνιση, ἡ γεωργικὴ κρίση, ἡ ὕφεση καὶ ἡ λιτότητα. Ἐξ οὗ καὶ ἡ αἴσθηση της στερήσεως ποὺ ἐπηρεάζει ὅλους τοὺς λαούς.

ΑΥΤΗ Η ΔΕΞΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ – ALAIN DE BENOIST

Ετικέτες

ALAIN DE BENOIST, ΑΣΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Συνέντευξη μὲ τὸν Alain de Benoist, ποὺ ἀναρτήθη στὰ γαλλικὰ στὶς 4 Φεβρουαρίου 2016, στὴν ἱστοσελίδα Boulevard Voltaire. 

Ὁ Φρανσουὰ Ὁλλάντ ἐπαρουσίασε προσφάτως τὸ σχέδιό του «τῆς τελευταίας εὐκαιρίας» γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς ἀνεργίας. Ἀλλὰ στὴν ἐποχή του, ὁ Φρανσουὰ Μιτερὰν εἶχε ἤδη πεῖ ὅτι «ἔχουμε προσπαθήσει τὰ πάντα» σὲ αὐτὸν τὸν τομέα. Εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ μαζικὴ ἀνεργία;

Αὐτὸ ποὺ ὁ Φρανσουὰ Ὅλλάντ θέλει νὰ μειώσῃ, δὲν εἶναι ἡ ἀνεργία, ἀλλὰ οἱ δείκτες ἀνεργίας. Ἐξ οὗ καὶ τὸ πρόγραμμά του γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τῆς νεολαίας, ποὺ στοχεύει πρωτίστως νὰ ξεφουσκώσῃ τὶς στατιστικές. Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα, ἡ πολιτικὴ τῆς προσφορᾶς σαφῶς καὶ δὲν λειτουργεῖ, καὶ ὅτι ἄνευ δημοσίων δαπανῶν, ἡ Γαλλία θὰ εἶχε ἤδη περιέλθει σὲ ὕφεση. Ὅλα ὅσα προτείνει εἶναι συνηθισμένες φιλελεύθερες συνταγές: συμπληρωματικὰ δώρα πρὸς τὶς ἐπιχειρήσεις, μείωση τῶν δημοσίων ἐπενδύσεων, μείωση τῆς κοινωνικῆς προστασίας, ἐπιδόματα ἀνεργίας, καὶ οὔτω καθ’ ἐξῆς. Ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ Dominique Jamet, «ἀκόμη καὶ στὰ πιὸ τρελλά τους ὄνειρα, ὁ Pierre Gattaz καὶ τὸ Κίνημα τῶν Ἐπιχειρήσεων τῆς Γαλλίας (Movement of the Enterprises of France, MEDEF), ποὺ πάντοτε τὸ ἀπαιτοῦσαν, δὲν τὸ ἐλπίζουν».

Ἡ κυβέρνηση δὲν ἔχει ποτέ της καταλάβει ὅτι οἱ ἐπιχειρήσεις προσλαμβάνουν μόνον ὅταν εἶναι βέβαιοι ὅτι θὰ μπορέσουν νὰ ἔχουν πωλήσεις, καὶ ὅτι δὲν ἔχουν πωλήσεις ὅταν οἱ πολιτικὲς τῆς λιτότητος καταδικάζουν τὴν ἀγοραστικὴ δύναμη σὲ μείωση ἢ σὲ στασιμότητα. «Ἐργασθεῖτε περισσότερο γιὰ νὰ κερδίσετε περισσότερα», δήλωσε ἤδη ὁ Σαρκοζύ, ξεχνώντας ὅτι ἐὰν ἐργασθοῦμε περισσότερο, αὐξάνουμε τὴν ποσότητα τῆς προσφερόμενης ἐργασίας ταυτοχρόνως. Ἀλλά, ὅπως συμβαίνει σὲ περίοδο ἀνεργίας, ὅταν ἡ προσφορὰ ἐργασίας εἶναι χαμηλότερη ἀπὸ τὴν ζήτηση καὶ δὲν αὐξάνεται, ἡ μόνη συνέπεια εἶναι ἡ κατάρρευση τῶν μισθῶν. Ἀναγνωρίζουμε ἐδῶ τὴν ἐπιρροὴ του Ἐμμανουήλ Μακρόν, τὸν ὁποῖον θεωρῶ τὸν πιὸ ἐπιβλαβὴ καὶ ἐπικίνδυνο ὑπουργὸ σὲ αὐτὴν τὴν κυβέρνηση – «ἡ πολιτικὴ ἔκφραση τῆς κυριαρχίας τῶν ἀστῶν (bourgeois)», ὅπως εἶπε ὁ Patric Buisson.

Ὡστόσο ἕνα μέρος τῆς Δεξιᾶς φαίνεται νὰ βλέπῃ θετικὰ τὸν Ἐμμανουὴλ Μακρόν.

Γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους στὴν Δεξιά, ἡ ἔννοια τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης χωράει ἄνετα σὲ ἕνα κομμάτι κονφετί. Θέλουν νὰ ὑπερασπίσουν τὸ ἔθνος, ἀλλὰ τελικὰ νοιάζονται πολὺ λίγο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀκόμη δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ὁ καπιταλισμὸς εἶναι ἐγγενῶς παγκοσμιοποιητικός, διότι ἀπαιτεῖ τὴν κατάργηση τῶν συνόρων (‘laissez faire, laisser passer!’). Λόγω αὐτῆς του τῆς τάσεως γιὰ ἔλλειψη ὁρίων, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ δίχως νὰ φέρνῃ συνεχῶς ἐπαναστάσεις στὶς κοινωνικὲς σχέσεις, ἢ δίχως νὰ βλέπει τὶς ἐθνικὲς ταυτότητες σὰν πολλαπλὰ ἐμπόδια στὴν ἐπέκταση τῆς παγκοσμιοποιημένης ἀγορᾶς. Τὸ ἀνθρωπολογικὸ πρότυπο ποὺ φέρει, καὶ ποὺ εἶναι αὐτὸ ἑνὸς ἀτόμου ποὺ συνεχῶς ἀναζητὰ τὴν μεγιστοποίηση τοῦ δικοῦ του προσωπικοῦ συμφέροντος, εἶναι τόσο μέρος τῆς δυναμικῆς τοῦ οἰκονομικοῦ φιλελευθερισμοῦ ὅσο καὶ τοῦ κοινωνικοῦ (σημείωση μεταφραστή: ὁ κοινωνικὸς φιλελευθερισμός, societal liberalism, ἀναφέρεται σὲ πράγματα ὅπως τὸν γάμο ὁμοφυλοφίλων, τὴν νομιμοποίηση τῶν ναρκωτικῶν καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀνεκτικότητα γενικά), καὶ τὰ ἀξιώματα τοῦ συμφέροντος καὶ τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ κέρδους εἶναι οἱ πυλῶνες τῆς δικτατορίας τῶν ἐμπορικῶν ἀξιῶν.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ ΒΑΣΙΛΕΑ ΑΡΧΙΔΑΜΟ.

Ετικέτες

ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΠΡΕΣΒΕΙΣ, ΣΠΑΡΤΗ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἀφοῦ ἄκουσαν καὶ τὶς κατηγορίες τῶν συμμάχων τους, ἐναντίον τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰ ὅσα εἶπαν οἱ Ἀθηναῖοι, τοὺς ἀπομάκρυναν ὅλους κ’ ἔκαναν σύσκεψη μόνοι τους γιὰ τὴν κατάσταση. Οἱ περισσότεροι συμφωνοῦσαν ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν ἔνοχοι καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ κηρυχτῆ ὁ πόλεμος ἀμέσως. Ἀλλὰ ὁ βασιλεὺς Ἀρχίδαμος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσαν συνετὸ καὶ σώφρονα, εἶπε τὰ ἐξῆς:

«Λακεδαιμόνιοι! Ἔχω, ὁ ἴδιος, πείρα πολλῶν πολέμων καὶ βλέπω ὅτι μεταξὺ σας, ὑπάρχουν πολλοὶ συνομήλικοί μου ποὺ ἔχουν καὶ αὐτοί, ἀρκετὴ πείρα ὥστε νὰ μὴν ἐπιθυμοῦν νὰ ἀρχίση πόλεμος, ὅπως, ἴσως, θὰ τὸ ἤθελε ἡ πλειοψηφία, καὶ νὰ μὴν τὸν θεωροῦν σὰν καλὸ καὶ ἀκίνδυνο ἐγχείρημα. Ἂν σκεφθῆτε, ἄλλωστε, μὲ ψυχραιμία, θὰ ἀντιληφθεῖτε ὅτι ὁ πόλεμος γιὰ τὸν ὁποῖο, τώρα, συσκέπτεσθε, θὰ εἶναι δύσκολος. Ἀπέναντι στοὺς Πελοποννησίους καὶ τοὺς γείτονές μας ἔχομε ἀρκετὲς δυνάμεις καὶ εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἐνεργήσωμε ταχύτατα σὲ ὅποιο σημεῖο χρειαστῆ. Ἔχοντας, ὅμως, ἀπέναντί μας ἀνθρώπους ποὺ ἡ χώρα τους εἶναι μακριά, ποὺ ἔχουν μεγαλύτερη ἀπ’ ὅλους πείρα στὰ ναυτικά, ποὺ εἶναι ἄριστα προετοιμασμένοι σὲ ὅλα καὶ διαθέτουν πλοῦτο, ἰδιωτικὸ καὶ δημόσιο, καὶ στόλους καὶ ἱππικὸ  καὶ ὅπλα καὶ ἀνθρώπινες ἐφεδρεῖες περισσότερες ἀπὸ ὅσες μπορεῖ κανεῖς νὰ βρῆ σε μία ἑλληνικὴ πολιτεία κ’ ἔχουν, ἐκτὸς ἀπ’ αὐτά, συμμάχους ποὺ πληρώνουν φόρο, πῶς μποροῦμε, ἀπερίσκεπτα, ν’ ἀναλάβωμε ἕναν πόλεμο; Καὶ ποῦ θὰ στηριχθοῦμε γιὰ νὰ τὸν κηρύξωμε, ἐνῶ εἴμαστε ἀπροετοίμαστοι; Στὸ ναυτικό μας; Ἀλλὰ ὑστεροῦμε πολὺ ἀπέναντί τους καὶ θὰ χρειαστῆ πολὺς καιρὸς γιὰ νὰ προετοιμαστοῦμε καὶ γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε. Στὸν πλοῦτο μας; Ἀλλὰ σ’ αὐτὸ ὑστεροῦμε ἀκόμα περισσότερο. Οὔτε δημόσιο θησαυρὸ ἔχομε οὔτε εἴμαστε σὲ θέση νὰ συνεισφέρωμε ἀπ’ τὶς ἰδιωτικὲς μας περιουσίες.