Ετικέτες
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΕΥΡΩΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΑΠΝΟΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ, ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΛΕΝΙΝ, ΜΑΡΞ, ΝΑΖΙΣΜΟΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΣΤΑΛΙΝ, ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ, ΧΙΤΛΕΡ
Ὑπάρχει ἕνα παλαιὸ ἀνέκδοτο:
«-Λέγε, μὲ ποίους εἶσαι, μὲ μᾶς ἢ μὲ τοὺς ἄλλους;
-Μὲ σᾶς, μὲ σᾶς.
-Ἔχασες, ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἄλλοι…»
Μπορεῖς νὰ κατηγορήσῃς τὸν Χίτλερ γιὰ πολλά, γιὰ ἕνα καὶ μόνο πρᾶγμα ὅμως δὲν μπορεῖς νὰ τὸν κατηγορήσῃς: ὅτι σεβόταν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία. Σὲ καμμία περίπτωση δὲν ἀπέβλεπε σὲ μία Εὐρώπη ἐθνικῶν χωρῶν, μὲ σύνορα, ἰδιαίτερες ἐθνότητες, αὐτονομία καὶ ἀνεξαρτησία. Αὐτὸ ποὺ οἱ Ναζὶ ἐπιθυμοῦσαν ἦταν ἡ κατασκευὴ μίας ὑπερεθνικῆς αὐτοκρατορίας, ὅπου οἱ διάφοροι ἄνθρωποι θὰ ἐνσωματωνόντουσαν βιαίως, εἴτε ὡς «πολίτες» εἴτε ὡς σκλάβοι. Καὶ ἡ νίκη ἐπὶ τοῦ ναζισμοῦ τὸ ’45, ὅπως καὶ ἡ νίκη ἐπὶ τοῦ σοβιετικοῦ κομμουνισμοῦ τὸ ’89, ἦταν ἡ νίκη τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας.
Δὲν ὑπάρχει σήμερα ἡ παραμικρὴ ἀμφιβολία ὅτι οἱ Ναζὶ ἦταν πρωτίστως σοσιαλιστές. Ὁ Γκαῖμπελς οὐδέποτε ἀμφέβαλλε ὅτι ἦταν σοσιαλιστής. Ἀντιλαμβανόταν τὸν ναζισμὸ ὡς μία πιὸ καλὴ καὶ πιὸ ἐφικτὴ μορφὴ τοῦ σοσιαλισμοῦ ποὺ εὐαγγελιζόταν ὁ Λένιν. Ἀντὶ νὰ ἐξαπλώνεται κατὰ μῆκος τῶν διαφορετικῶν Ἐθνῶν, θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπληρωθῇ μὲ τὴν ἔνωση τῶν Λαῶν (ἀπογυμνωμένων ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἐθνότητος, φυσικά). Τὸ «ἑθνικό» γιὰ ἐκεῖνους σήμαινε πανγερμανικό. Τὸ ὅλο ὄνομα τοῦ κόμματός τους ἦταν Ἐθνικὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα τῶν Γερμανῶν Ἐργατῶν. Καὶ ἐσήμαινε ἀκριβῶς αὐτό.
Ὁ Χίτλερ εἶπε στὸν Χἐρμαν Ράουσνινγκ (Hermann Rauschning, Πρῶσσος ποὺ γιὰ ἕνα σύντομο διάστημα δούλεψε γιὰ τοὺς Ναζὶ πρὶν τοὺς ἀπορρίψει καὶ ἐγκαταλείψει τὴν χώρα) ὅτι πολὺ ἐθαύμαζε τὴν σκέψιν τῶν ἐπαναστατῶν ποὺ εἶχε γνωρίσει ὡς νέος – ἀλλὰ ὅτι κατὰ τὴν γνώμη του ἦταν πιὸ πολὺ ἄνθρωποι τῶν λόγων παρὰ τῶν πράξεων. «Ἐγὼ ἔχω ἀρχίσει νὰ κάνω πράξη ὅλα ὅσα ἐκεῖνοι οἱ γυρολόγοι καὶ γραφιάδες ξεκίνησαν δειλά», ἐκαυχήθη προσθέτοντας ὅτι «ὅλος ὁ Ἐθνικὸς Σοσιαλισμός» ἦταν «βασισμένος στὸν Μάρξ». Συνέχεια
