ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΙΑ, GEORGES SOREL

Ετικέτες

GEORGE SOREL, ΒΙΑ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΚΡΑΤΟΣ, ΝΟΜΟΙ

Σκέψεις πάνω στὴν βία (λήψη σὲ μορφὴ PDF, ἀγγλικά) καί Ἀνάγνωση στὸ διαδίκτυο (ἑλληνικά)

 Ὁ Georges Sorel (1847-1922) ὑπῆρξε ἀπὸ τὶς γνωστότερες καὶ πλέον ἀμφιλεγόμενες ἠγετικὲς μορφὲς τοῦ Ἀναρχοσυνδικαλισμοῦ. Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ τοποθετήσῃ κανεῖς τὴν σκέψη του εἴτε στὸν γενικότερο χῶρο τῆς δεξιᾶς εἴτε στῆς ἀριστερᾶς εἴτε ὁπουδήποτε. Ῥιζοσπαστικὸς ἐπαναστάτης καὶ ταυτόχρονα μὲ μεγάλο σεβασμὸ γιὰ τὴν παράδοση, οἱ ἰδέες του ἄσκησαν γοητεία ὁμοίως σὲ μαρξιστές, σοσιαλιστές, ἀντι-σοσιαλιστές, μοναρχικούς, παραδοσιακούς, ἀναρχικούς, καὶ φασίστες.

 Ὁ ἴδιος ἦταν βαθιὰ ἀντι-κρατιστὴς καὶ ἀπεχθανόταν τὸν συγκεντρωτισμὸ καὶ ὁλοκληρωτισμὸ μίας κεντρικῆς ἐξουσίας, εἴτε αὐτὴ εἶναι στὰ χέρια ἑνὸς μονάρχη εἴτε στὰ χέρια τῶν συντηρητικῶν, εἴτε στὰ χέρια τῶν δημοκρατῶν, εἴτε στὰ χέρια τῶν προλεταρίων.

 Εἰρωνικῶς, οὐδεῖς ἀπὸ τοὺς θαυμαστές του ἐχρησιμοποίησε τοὺς τρόπους ποὺ ὑπεδείκνυε ὁ Sorel, γιὰ τὸν σκοπὸ ποὺ τοὺς προόριζε, δηλαδὴ τὴν πλήρη καταστροφὴ τοῦ συγκεντρωτικοῦ κράτους καὶ τὴν αὐθόρμητη ἀνάδειξη «ἑνὸς δικτύου ἐλευθέρων παραγωγῶν» καὶ τοπικῶν ἀρχῶν διοικήσεως καὶ νόμων διαφοροποιημένων καὶ βασισμένων στὶς ἰδιαίτερες πρωταρχικὲς παραδόσεις κάθε χώρας, μικρῆς ἢ μεγάλης. Ὁ Sorel προειδοποίησε ἐναντίον μιᾶς ἐπαναστάσεως ποὺ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἀντικατασταση τῆς μίας συγκεντρωτικῆς ἐξουσίας ἀπὸ μία ἄλλη.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΛΕΞΕΩΣ

Ετικέτες

GEORGE SOREL, ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΠΕΡΓΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΕΡΓΑΤΕΣ, ΣΑΜΠΟΤΑΖ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ

Ἡ λέξη «σαμποτάζ» έχει σχέση μὲ ξύλινα παπούτσια (σαμπό, τσόκαρα), και ἀνεπτύχθη μέσα ἀπὸ τὰ ἐργατικὰ κινήματα τοῦ 19ου αἰ. Ὅμως δὲν προήλθε ἀπὸ κάποια πρακτικὴ παλαιοτέρων ἐργατῶν νὰ πετοῦν τὰ παπούτσια τους σὲ μηχανήματα γιὰ νὰ φρακάρουν τὰ γρανάζια τους. Οὔτε καὶ ὑπάρχει κάποια ἀπόδειξη ὅτι πετάχτηκαν ποτὲ ξύλινα παπούτσια σὲ μηχανήματα.

Κατὰ τὸν J. Spargo (Syndicalism, Industrial Unionism and Socialism, 1913) ἡ γαλλικὴ λέξη sabotage ἐπινοήθη τὸ 1890 ἀπὸ τὸν ἀναρχικὸ Émile Pouget.Ἐνεφανίσθη γιὰ πρώτη φορὰ γραπτῶς σὲ μία ἔκθεση ποὺ ἔγραψε ὁ Pouget μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσης ἀναρχικὸ Paul Delassale τὸ 1897 σὲ συνέδριο τῆς Συνομοσπονδίας Générale du Travail στὴν Τουλούζη.

Στὴν ἔκθεσή τους οἱ δύο ἀναρχικοὶ συνέστησαν νὰ ὑιοθετηθῇ ἀπὸ τὰ γαλλικὰ ἐργατικὰ συνδικάτα μία πολιτικὴ ἐπιβραδύνσεως τῆς ἐργασίας καὶ ἀναποτελεσματικότητος, ποὺ εἶχε χρησιμοποιηθεῖ μὲ ἐπιτυχία ἀπὸ Βρεταννοὺς συνδικαλιστές. Ἡ πολιτικὴ αὐτὴ ἦταν εὐρέως γνωστὴ στὴν Βρεταννία ὡς Ca ′Canny, μία φράση ἀπὸ τὴν σκωτσέζικη καθομιλουμένη, που ὁ Spargo ἀποδίδει ὡς «προχώρα ἀργά» ή «νὰ προσέχῃς νὰ μὴν κάνῃς πάρα πολλά» δηλαδὴ σπεῦδε βραδέως.